Και όμως! It can work!

"Σύμφωνα με τα όσα τόνισε στην "Κ" η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, πνευμονολόγος, διευθύντρια του Κέντρου Διακοπής Καπνίσματος στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, κα Χριστίνα - Γεωργία Γκράτζιου, η διακοπή του καπνίσματος δεν είναι εύκολη διαδικασία και η θέληση και η αποφασιστικότητα εκ μέρους του καπνιστή είναι καθοριστική. Είναι ενδεικτικό ότι το 70% των καπνιστών επιθυμούν να διακόψουν το κάπνισμα, αλλά μόνο το 20% - 30% το επιχειρούν κάθε χρόνο. Από αυτούς, 3% - 5% το επιτυγχάνουν μόνοι τους χωρίς βοήθεια. Οι υπόλοιποι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τα συμπτώματα στέρησης, που είναι: έντονη ανησυχία, κακή διάθεση, εκνευρισμός και αυξημένο αίσθημα πείνας, τα οποία συνήθως διαρκούν από μία εβδομάδα εώς ένα μήνα.

Για όσους χρειαστούν βοήθεια υπάρχουν τα ειδικά ιατρεία διακοπής καπνίσματος, όπου κάθε καπνιστής εντάσσεται σε προσωπικά επιλεγμένο πρόγραμμα βοήθειας και απεξάρτησης από το κάπνισμα, που διαρκεί 2 - 3 μήνες με θεραπευτική αγωγή και τακτική ιατρική παρακολούθηση.

Σύμφωνα με την κα Γκράτζιου, ο πρώτος μήνας του προγράμματος είναι ο χρόνος "κλειδί" για την επιτυχία της προσπάθειας. "Έχουμε παρατηρήσει ότι τα άτομα που σταμάτησαν τις επισκέψεις την πρώτη - δεύτερη εβδομάδα του προγράμματος,  δεν είχαν μεγάλη επιτυχία στη διακοπή του καπνίσματος. Αντίθετα, τα άτομα που τηρούν τουλάχιστον τον πρώτο μήνα τακτικές επισκέψεις έχουν μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, που ξεπερνά το 50%. Για όσους ακολουθήσουν το τρίμηνο πρόγραμμα το ποσοστό φτάνει το 80%. Ο μέσος όρος ηλικίας όσων ζητούν βοήθεια είναι 40 - 45 ετών.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Ακύλας ο Κύπριος

Αναδημοσίευση από το "Δισέλιδο".

"According to what is stated in the" K "Associate professor of the University of Athens, pulmonologist, director of the Center for Smoking Cessation at the Eugenides Hospital, Christina - Georgia Grazzios, stopping smoking is not an easy process and the will and determination on the part the smoker is crucial. indicator is that 70% of smokers want to quit, but only 20% - 30% try each year. Of these, 3% - 5% succeed on their own without help. others are unable face their own withdrawal symptoms are: acute anxiety, low mood, irritability, and increased hunger, which usually last from one week to one month.

For those who need help, there are special smoking cessation clinics, where every smoker is part personally selected program and help to stop smoking, lasting 2 to 3 months with treatment and regular medical monitoring.

According to Ms. Graz, the first month of the program year is "key" to the success of the effort. "We noticed that people stopped visits the first to second week of the program, have not had much success in quitting smoking. Conversely, people who maintain at least the first month of regular visits have large success rate of over 50%. For those who follow the program quarter rate reaches 80%. The average age of those seeking help are 40 to 45 years.

Sincerely,

Aquila Cypriot

Republished by "Disselido".

Ένα γράμμα για σένα ΙΙ - A letter for you II

Αγαπητέ μου ενορίτη,

Ο ποιητής το είπε ξεκάθαρα:

Το λέω ξανά, είμαι μόνος
σα μια περπατησιά ανθρώπου στο δάσος
Είμαι μόνος σα δάκτυλο σε χέρι
Που η μηχανή του πήρε τ' άλλα τέσσερα

Αυτή η μοναξιά ταλανίζει τον άνθρωπο των καιρών μας. Η ζωή μας κατάντησε μια ζωή παγιδευμένη. Ξεφτισμένη. Φτωχοζωή, που σέρνεται από απελπισία σε απελπισία. Από μοναξιά σε μοναξιά. Συχνά αισθανόμαστε τούτο το θρήνο των νέων ανθρώπων να μας ξεσχίζει τα σωθικά. Αισθανόμαστε τη χίμαιρα και τη μοναξιά σαν ανήμερα θηρία να μας καταστρέφουντ' απομεινάρια της πικρής μας ζωής. Έλληνας συγγραφέας, διεκτραγωδώντας την κατάσταση  μας, γράφει:

"Όταν ήμασταν παιδιά, χάσαμε τη γαλήνη της ψυχής. Όταν μεγαλώσαμε, χάσαμε τις ιδέες που πίστευαν οι πατέρες μας. Περπατήσαμε πολύ, ελπίσαμε να φτάσουμε κάπου. Στήσαμε αγώνες, κτίσαμε έργα, υπηρετήσαμε με αυτοθυσία, εκμεταλλευτήκαμε με εγωισμό. Κάναμε καλοσύνες και κακίες, θελήσαμε να βοηθήσουμε τον κόσμομ προσπαθήσαμε να ανεβάσουμε το άτομο μας. Μια μέρα χάσαμε όλες τις αισιοδοξίες μας κι όλες τις ματαιοδοξίες μας." (Γ. Θεοτοκάς)

Η κατάσταση τούτη (βλ. ακαταστασία) είναι πια δεδομένη. Κι ο χρόνος στροβιλίζεται. Περνά. Χάνεται. Κι εμείς άφωνοι στου χρόνου το διάβα. Κάποτε φθάνουμε και στις μεγάλες μέρες. Δεν είναι σαν τις περσινές. Όχι. Φέτος είναι αλλιώτικες. Διαφορετικές. Μας βρίσκουν φτωχούς. Συρρικνωμένους να βουλιάζουμε στη λύπη καθημερινά. Πως, αλήθεια, τις αντιμετωπίζουμε? Χωρίς γαλήνη. Χωρίς ηρεμία. Χωρίς...

Στεκόμαστε μπροστά στο πρώτο σκαλί της Μεγάλης Εβδομάδας. Στη στιγμή μας έρχονται στιγμές αλλοτινές. Θυμόμαστε που είχαμε άνεση. Πιότερη ηρεμία. Τώρα, όμως, όλα τούτα χάθηκαν. Γίναμε καχύποπτοι. Πιστέψαμε σε μερικά πράγματα άπιαστα. Τόσο διαφορετικά. Ξένα. Ονειρικά. Νομίσαμε πως λύσαμε τα προβλήματα μας. Μα ήταν πλάνη. Κι όνειρο απατηλό. Άπιαστο. Απομακρυσμένο. Μα και τόσο θολό. 

Τι κάνουμε λοιπόν? Πως προχωρούμε στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής που λέγεται Μ. Εβδομάδα?  Σ' αυτή θα δούμε γεγονότα (μωρές παρθένες, προδοσία, σύλληψη, σταύρωση του Χριστού και τόσα άλλα). Θα δούμε, όμως, και ηρωικές στιγμές, όπως η ιστορία του Ιωσήφ του παγκάλου, των φρόνιμων παρθένων κλπ. Πως θα αντιδράσουμε? 

Πως θα σταθούμε φέτος μπροστά στον εσταυρωμένο? Θα μας κοιτάξει και φέτος μ' εκείνα τα μάτια τα γεμάτα αγάπη. Θα μας δει κατάματα ενώ θα έχει τα χέρια του καρφωμένα στο σταυρό. Κι είναι έτοιμος να κλείσει όλους εμάς μέσα στην αγκαλιά του. Θέλουμε, όμως, εμείς, να μπούμε μέσα στην αγκαλιά του? Να μας κάνει δικούς του? Να μας φροντίσει όπως η μάνα το μικρό παιδί της? Να μας προστατεύσει από κάθε κακό? Ν' απομακρύνει κάθε κίνδυνο που καραδοκεί? Να μας ανεβάσει στον ουρανό? Να μας φέρει πιο κοντά στον Πατέρα?

Ο Χριστός σταυρώνεται φέτος, σήμερα, τώρα για μας. Αυτό το "σήμερον κρεμάται επι ξύλου" θα αντηχήσει, στεντόρια ή υπόκωφα δεν έχει σημασία, στα αυτιά μας. Θα θελήσουμε να σταθούμε κάτω από το Σταυρό Του? Αν ναι, πως? Θ' αντιγράψουμε εκεί τους στρατιώτες, τους αδιάφορους περαστικούς ή τον Ιωάννη, την Παναγία και τις άλλες γυναίκες?

Θα σταυρωθεί για μας. Συνειδητοποιούμε τούτη την πραγματικότητα? Η εποχή μας, θα πείτε, κάνει ήρωες. Δεν νομίζω. Έχουμε ξεμάθει από ηρωισμούς. Είναι γεγονός πως φέτος μερικά πράγματα είναι πιο δύσκολα από άλλωτε. Ο Χριστός, όμως, είναι ο ίδιος. Κι έχει πάντα την ίδια επιθυμία να μας βοηθήσει. Να μας προστατεύσει, να μας σώσει. Η ευθύνη πέφτει στους δικούς μας ώμους. Θα σπάσουμε, λοιπόν, όλη αυτή την κρούστα αδιαφορίας που μας περικαλύπτει? Θα Τον πλησιάσουμε? Τι λέτε? Θα πάμε? Καιρός γι' αλλαγή. Κι ο Θεός βοηθός!

Με την αγάπη μου,

Ο π. Γεώργιος

Αναδημοσίευση απο το ομώνυμο φυλλάδιο.

My Dear Parishioners,

The poet said bluntly:

I say again, I am only

She walked like a man in the woods

I'm only like a finger in hand

The machine took his other four

This loneliness afflicting man of our times. Our life ended in a life trapped. Frayed. Ftochozoi, crawling from despair to despair. From loneliness to solitude. Often we feel that the lament of young people to lacerate our guts. Chimera and feel the loneliness on the same day as our beasts katastrefount the remnants of the bitter life. Greek writer, diektragodontas our situation, he writes:

"When we were kids, we lost the peace of the soul. When we grew up, we lost the ideas that our fathers believed. Walked a lot, we hoped to get somewhere. We set matches, we built projects, served with sacrifice, exploited by selfishness. Goodness and badness We, wanted to help the kosmom tried to move up in our person. One day we lost all our optimism and all our vanities. " (G. Theotocas)

The situation is this (see clutter) is no longer a given. And time swirls. Passes. Lost. And we were speechless STOU time the path. Once we arrive in long days. It's not like last year's. No. This year is different kind. Different. We find poor. Shrunken to sink in sorrow everyday. How, indeed, the face; Without peace. Without peace. Without ...

We stand in front of the first rung of Holy Week. At the moment we come bygone times. Remember we had comfort. He felt more calm. But now all this is gone. We became suspicious. Believed in some things elusive. So different. Foreign. Dream. We thought that we solved our problems. But it was mistake. And dream. Elusive. Remote. But so cloudy.

What we do; How to move large university life called Holy Week; In this we see events (foolish, betrayal, arrest, crucifixion of Jesus and many others). We will see, however, and heroic moments as the story of Joseph Pangalos, the wise virgins, etc. How do we react;

How will this year stand in front of the crucifix; We will look at this year with those eyes full of love. You will see us face to face while having his hands nailed to the cross. And be ready to shut us all into his arms. We wish, however, we can enter into his arms; To make our own; To take care of us as the mother of the child; Protect us from all evil; N 'removes any danger lurking; To raise us in heaven; Bring us closer to the Father;

Christ crucified year, today, now for us. This "today hangs on a tree" will resonate, or muffled stentoria does not matter to our ears. You want to stand beneath the Cross; If so, how; I 'copy there the soldiers, or the indifferent passers-John, the Virgin Mary and the other women;

Would be crucified for us. Accordingly realize reality; Our time will tell, makes heroes. I think not. We unlearn from heroics. The fact that this year some things are more difficult than used to house. Christ, however, is the same. And always has the same desire to help us. Protect us, save us. The responsibility falls on our shoulders. You break it, then, this entire crust sheathe our indifference; We approached him; How about; Will go; Time for a change. And God help!

With my love,

Father George

Republished from the same-named leaflet.

Από την πηγή - From source

1. Το ξεφόρτωμα

Ο άνθρωπος ο υπερήφανος, που δεν συναισθάνεται την πτώση του, ποτέ δεν θα σωθεί. Κι αυτό γιατί δεν αισθάνεται την ανάγκη σωτηρίας. Ο άνθρωπος που ζει με την ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμη βασιλιάς, ποτέ δεν θα αισθανθεί την παρόρμηση να αναζητήσει τη χαμένη βασιλεία του. Μονάχα εκείνος που αντιλαμβάνεται πόσο χαμηλά έχει πέσει θα αισθανθεί την ανάγκη σωτηρίας. Πότε ο άσωτος ήλθε "εις εαυτόν"? Όταν βρέθηκε ανάμεσα στους χοίρους, ρακένδυτος, πεινασμένος και εγκαταλελειμένος απ' όλους. Όταν ταπεινώθηκε, βρήκε το κλειδί της χαμένης ευτυχίας του. Το Α της σωτηρίας μας είναι η συναίσθηση της αμαρτίας μας και της ανάγκης επέμβασης Του Θεού στη ζωή μας. Χρειάζεται ξεφόρτωμα έξω από τη στενή πύλη για να μπορέσεις να περάσεις. Πρέπει ν' αφήσεις έξω την αρετή σου, τα καλά σου έργα, κάθε ελπίδα που τυχόν έχεις στις δικές σου προσπάθειες. Έτσι, χωρίς καμιά ελπίδα, να ριχθείς στο έλεος Του. Πρέπει πρώτα ν' απαρνηθείς κάθε δική σου ελπίδα σωτηρίας και ν’ αγκαλιάσεις ανεπιφύλακτα το ιλαστήριο έργο Του Χριστού που περνά από το Σταυρό.

2. Το Κλειδί

Κάποια κλειδιά μας παραδίδει ο Χριστός. Τα κλειδιά της ευτυχίας. Εδώ έχουμε το πρώτο συστατικό της ευτυχίας. Ανοίγει μπροστά μας την ευτυχία. Το πρώτο κλειδί είναι παράξενο και παρεξηγημένο. Ευτυχείς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι, αλλά μόνο όσοι πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Με μία εξήγηση: «ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών.» Βασιλέα δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο. Ένα θρόνο εξασφάλισε στον καθένα. Ο ουρανός δεν άργησε να σκοτεινιάσει. Μπήκε στη μέση ο εχθρός. Ο βασιλιάς εκθρονίστηκε. Διεπράχθη η πρώτη αμαρτία. Αποτέλεσμα ούτε θρόνος, ούτε βασίλειο, αλλά παρακοή και απιστία. Ποιο το μυστικό ελατήριο τούτης της αμαρτίας? Η υπερηφάνια, η έπαρση, η ξαφνική επιθυμία να στήσει ο άνθρωπος το θρόνο του πιο ψηλά από εκεί που τον είχε στήσει ο Θεός. Το σημερινό μας κλειδί μας τονίζει πως υπάρχει τρόπος επανόδου στη βασιλεία του Θεού. Μιλούμε για την ταπεινοφροσύνη. Είναι αυτή που ξεκλειδώνει τη θύρα της χαμένης βασιλείας. Ευτυχισμένος, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος ο ταπεινός, γιατί αυτός θα σωθεί. Θα ξαναβρεί τη χαμένη του θέση στη βασιλεία του Θεού.

3. Το βλέμμα

Ο Πέτρος βρίσκεται στην αυλή του αρχιερέα. Βγαίνει ο Ιησούς. Το βλέμμα Του συναντάται με αυτό του Πέτρου. Ήταν ένα βλέμμα – λόγος δυνατός. Αυτός ο λόγος μιλούσε για την αγάπη που πήγαινε προς το σταυρό. Για τον πόνο που προξένησε η άρνηση του Πέτρου. Για τη λαχτάρα που είχε να δει τον αρνητή μαθητή να λυτρώνεται. Για την πρόθεση να τον συγχωρήσει. Προϋπόθεση: Να στάξουν από τα μάτια του τα καυτά δάκρυα της μετάνοιας.  Ο Πέτρος δεν άντεξε. Παράτησε τη φωτιά και τους ανθρώπους, βγήκε έξω και παραδόθηκε σε κλάμα πικρό. Το βλέμμα του Ιησού στον αρνητή, τον αμαρτωλό μαθητή ήταν τελικά η δυναμική πρόκληση που τον έφερε και πάλι μετανιωμένο κοντά στο διδάσκαλο. Το βλέμμα που ρίχνουμε στο δικό μας εσώτερο κόσμο, στον οποίο κυοφορείται η αμαρτία, γεννιούνται η ντροπή και η τύψη, είναι μελαγχολία και γοερός θρήνος. Το βλέμμα που ρίχνει ο Χριστός σ’ εμάςπου αμαρτάνουμε είναι θεϊκή στοργή, πονεμένη αγάπη και καθρέφτισμα της σφοδρής επιθυμίας να γυρίσουμε κοντά Του μετανιωμένοι και να βρούμε τη λύτρωση.

4. Κομμάτι του παραδείσου

Σε καιρό πολέμου μας δίνεται η ευκαιρία να καταλάβουμε περισσότερο την αξία της ειρήνης. Κάτι που δεν βρίσκεται στην αφθονία των υλικών, την επιτυχία της ζωής ή τις επιστημονικές ή άλλες τεχνικές κατακτήσεις.  Αντίθετα, αυτές οι κατακτήσεις δημιουργούν πολλές φορές προβλήματα, ένταση, πολέμους, ανασφάλεια, άγχος. Που θα βρούμε την ειρήνη λοιπόν? Ο διάλογος του Χριστού με τους μαθητές γίνεται στο υπερώο κατά το Μυστικό Δείπνο. Οι καρδιές των μαθητών είναι συντετριμμένες, ανήσυχες, βαριές. Αισθάνεται ότι η ειρήνη έχι φυγαδευτεί από τη ζωή τους. Βλέπουν τα πάντα να γκρεμίζονται. Τους συνέχει η αγωνία. Μιλά λοιπόν ο Κύριος για ειρήνη. Όχι την οποιαδήποτε ειρήνη. Τη δική Του.  Και διαφέρει τόσο από την ειρήνη του κόσμου. Τι είναι όμως η ειρήνη Του? Είναι η ηρεμία του εσωτερικού μας κόσμου. Η γαλήνη της συνείδησης μας. Η ψυχική μας ισορροπία. Όταν την έχουμε, είμαστε ευτυχείς. Αισθανόμαστε ευχάριστα. Χαιρόμαστε τη ζωή. Ζούμε ένα κομμάτι του Παραδείσου. Όταν απουσιάζει είμαστε δυστυχείς και ζούμε την κόλαση από την παρούσα ζωή.

Αναδημοσίευση από την ομώνυμη στήλη του εντύπου "Δισέλιδο".

1. Unloading

The proud man who did not become aware of the fall, you will never be saved. That's because he does not feel the need for salvation. The man who lives under the illusion that they are still king, you will never feel the urge to seek out the lost kingdom. Only one who understands how low has fallen will feel the need of salvation. When the prodigal came "to himself"; When found among pigs in rags, hungry and abandoned by everyone. When humiliated, he found the key to the lost happiness. A salvation is our awareness of our sin and need God's intervention in our lives. You need unloading outside the narrow gate to be able to pass. We have to let out your virtue, your good works, any hope you may have on your own efforts. So without any hope to throw at his mercy. Must first renounce all hope of your own salvation and embrace wholeheartedly the mercy seat work of Christ which passes through the Cross.

2. The Key

Some keys delivers Christ. The keys to happiness. Here we have the first ingredient of happiness. Opens before us happiness. The first key is strange and misunderstood. Happiness is not all men, but only those who meet certain conditions. With an explanation: "that such is the kingdom of heaven." King God created man. A throne ensured to everyone. The sky was soon dark. He walked in the middle of the enemy. The king was dethroned. Committed the first sin. Result neither throne, nor kingdom, but disobedience and unbelief. What is the secret spring Tutu of sin; The pride, the arrogance, the sudden desire to erect man his throne higher from where we had set up God. Today our key highlights that our way is the restoration of God's kingdom. We talk about humility. Is that unlocks the door of the lost kingdom. Happy, then, is the humble man, because he will be saved. Will regain its lost position in the kingdom of God.

3. The look

Peter is in the courtyard of the high priest. Jesus comes. His gaze meets that of Peter. It was a look - possible reason. This speech talked about the love that went to the cross. About the pain caused by the denial of Peter. For the longing he had to see the negative student redeemed. The intention to forgive him. Prerequisite: drip from his eyes hot tears of repentance. Peter could not resist. He left the fire and the people came out and handed to weeping bitter. The gaze of Jesus in the negative, sinful student was eventually challenge the dynamics that brought him back repentant near the master. The look they add to our inner world, in which gestation sin, born the shame and remorse, is melancholy and mourning moanful. The look that cast Jesus in emaspou sin is divine affection, and love doleful reflection of lust can turn to Him and sorry to find redemption.

4. Piece of Paradise

In time of war we are given the opportunity to understand more the value of peace. Something that is not in the abundance of materials, life success or scientific or other technical achievements. Instead, these gains often create problems, tension, war, insecurity, anxiety. Where will we find peace; The dialogue of Jesus with his disciples in the upper room is at the Last Supper. The hearts of the students is contrite, uncomfortable, heavy. He feels that peace echi fygadeftei their lives. They see everything collapse. Their ongoing agony. So speaks the Lord for peace. Not any peace. His. And differs both from the peace of the world. But what is His peace; It is the tranquility of our inner world. The serenity of our consciousness. The mental balance. When we have it, we are happy. We feel pleasantly. Glad life. We live in a piece of paradise. When we are unhappy and lacking the living hell out of this life.

Republished from the same-named column of "Diselido (Double-paged)".

Καθημερινά (σοφά λόγια)- Daily (wise words)

- Διαμόρφωσε έτσι τον εαυτό σου, ώστε να μην έχει σημασία γι' αυτόν τόση σημασία τι υλικά κερδίζεις, όσο τι ηθικά χάνεις.

- Η πραγματική, η ενεργός αγάπη, υπάρχει μόνο με την ταύτιση του εαυτού μας με τον συνάνθρωπο.

- Καμμιά φορά δεν ξέρεις τι να προτιμήσεις: γροθιά από τρυφερό χέρι ή χάδι από χοντρό χέρι? Νομίζω πως η διάθεση του χαδιού κάνει τρυφερό και το όποιο σκληρό χέρι.

- Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν. Μπορείς να καταστρέψεις το παρών, με το να αγχώνεσαι για το μέλλον. Το μέλλον θα διαλέξει αυτά που θα γίνουν αύριο από αυτά που του προσφέρεις σήμερα.

- Συχνά αντιπαθούμε μερικούς ανθρώπους όχι για το τι είναι αυτοί, αλλά για το τι είμαστε εμείς.

- Ο Θεός τρέφει τα πουλιά, αλλά δεν τους βάζει το φαϊ στη φωλιά τους.

- Η τέλεια ευτυχία αποτελείται από τόσα κομμάτια που είναι φυσικό πάντα κάποιο να λείπει.

- Ο Χριστός δεν αποτελεί ασφάλεια για τη μη δημιουργία της θύελλας, αλλά ασφάλεια μέσα στη θύελλα.

- Το πνεύμα Του Θεού διδάσκει την ψυχή να αγαπά όλα τα ζωντανά, έτσι που δεν θέλει ούτε ένα πράσινο φύλλο να κόψει, ούτε και να πατήσει ένα αγριολούλουδο. (Όσιος Σιλουανός ο Αιθωνίτης)

- Δεν υπάρχει άλλη ελευθερία από το να υποτάσσεται κανείς στο θέλημα Του Θεού και να εμπιστεύεται στην πρόνοια Του. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

- Η καθαρή προσευχή χρειάζεται ψυχική ειρήνη και η ειρήνη στην ψυχή είναι αδύνατη χωρίς υπακουή και εγκράτεια. (Όσιος Σιλουανός ο Αιθωνίτης)

- Η χάρη Του Θεού πλησιάζει τον ταπεινό. Τον υπερήφανο, όμως, τον κυκλώνουν οι λυπηρές περιστάσεις για να ταπεινωθεί και να σωθεί. (Ισαάκ ο Σύρος)

- Η σιωπή είναι θαυμαστή βοήθεια στην εκγύμναση των αρετών και γι' αυτό είναι σημάδι φρονιμάδας. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

- Την ώρα που θα καλύψουμε το σφάλμα του αδελφού μας, τότε και Ο Θεός θα καλύψει το δικό μας. (Όσιος Ποιμήν)

- Τα λάθη βρίσκονται πολλά όπου η αγάπη είναι λίγη. Και όπου η αγάπη περισσεύει, τα λάθη εξαφανίζονται.

- Δεν χρειάζεται πάντα να πρωτοτυπείς στη σκέψη, στα έργα, στις πράξεις σου. Να χαίρεσαι αν κατορθώνεις να συμπλέεις τίμια και σωστά. Αυτό σου φτάνει.

- Αφού ξέρεις ότι υπάρχουν δυστυχισμένοι πλούσιοι και ευτυχισμένοι φτωχοί, φρόντισε να σε αγγίξει η ευτυχία μόνο όπου σωστά ονειρευτείς να την πλησιάσεις.

- Αν θέλεις το σώμα σου γερό, νήστευε και περπάτα, αν την ψυχή σου, νήστευε και προσεύχου.

- Για να γίνει ένας καυγάς χρειάζονται δύο. Δηλαδή κι εσύ.

- Αλοίμονο στον άνθρωπο που η μονη του απόλαυση απο τη δουλειά του είναι ο μισθός.

- Με το να παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου. Με το να δίνεις γεμίζει η καρδιά σου. Με το να κάνεις αρμονικά και τα δύο, γεμίζει η ζωή σου.

- Από την κάθε αποτυχία που σε βρήκε στη ζωή σου έμεινε ένα μεγάλο κέρδος. Το μάθημα που πήρες. Αν το πήρες.

- Τους φίλους μας τους διαλέγουμε. Οι εχθροί μας, μας διαλέγουν. Όσο πιο καλούς διαλέγεις από τους πρώτους, τόσο λιγότεροι θα σε απειλούν από τους δεύτερους.

- Δεν έχει κανένα νόημα να αυτοσυστήνεσαι (να λες εσύ ο ίδιος ποιος είσαι και τι είσαι). Αν σε ξέρουν, δε χρειάζεται, αν δεν σε ξέρουν, επίσης.

- Τα άδικα αιτήματα δεν πρέπει να τα ικανοποιούμε, έστω κι αν είναι η μητέρα μας αυτή που έκανε την αίτηση. (Ιω. Δαμασκηνού Ι. Παράλληλα, Α', 42)

- Όπως δεν είναι όμοια μεταξύ τους τα πρόσωπα των ανθρώπων, έτσι ούτε και οι καρδιές τους είναι όμοιες. (Παροιμ. κζ' 19)

- Πράγματα που γίνονται από τους ανθρώπους να μην τα ζητάμε από Το Θεό. Να ταπεινωνόμαστε στους ανθρώπους και να ζητάμε τη βοήθεια τους. (Γέροντας Παΐσιος)

- Μην μεταδίδετε τους φόβους σας. Κρατήστε τους φόβους για τον εαυτό σας και προσπαθείστε να μοιραστείτε με τους άλλους το θάρρος σας.

- Οι αληθινές αρετές δεν κάνουν πάταγο. Έχουν μόνο άρωμα και χρώμα, σαν τα ροδοπέταλα. Και πέφτουν σε κρυφά μονοπάτια, αθόρυβα.

- Η πλεονεξία είναι μια αρρώστεια που κάνει τον άνθρωπο να χάνει την ισορροπία μεταξύ εκείνων που μπορεί να κερδίσει και εκείνων που μπορεί να χρησιμοποιήσει.

Αναδημοσίευση από την ομώνυμη στήλη του ενημερωτικού φυλλαδίου "Δισέλιδο".

Υ.Γ.: Όταν συναντάς μια δοκιμασία, μην αναρωτιέσαι που είναι Ο Θεός. Απλά να θυμάσαι ότι ο δάσκαλος πάντα είναι σιωπηλός κατά τη διάρκεια του τεστ.

- Configure so yourself, so it does not matter to him really matter what material gain, but what you lose moral.

- The real, active love, there is only the identification of ourselves with our neighbors.

- Sometimes you do not know what to preferences: punch by gentle hand or care by thick hand? I think the mood of tender caress and make any hard hand.

- You can not change the past. You can ruin the present by being worry about the future. The future will choose what will be tomorrow from what's currently available.

- Often dislike some people not for what they are, but for what we are.

- God feeds the birds, but do not put the food in their nest.

- The perfect happiness consists of many pieces that are naturally always some missing.

- Christ is no security for not creating a storm, but safely through the storm.

- The Spirit of God teaches the soul to love all living things, so that neither wants a green leaf cut, nor push a wildflower. (Saint Silouan Aithonites)

- There is no freedom from one subordinate to the will of God and trust in His providence. (St. Nicodemus Agiorites)

- The net prayer needs mental peace and peace in the soul is impossible without obedient and temperance. (Saint Silouan Aithonites)

- The grace of God is close to the humble. The proud, but the cyclone the sad circumstances to be humiliated and be saved. (Isaac Syrus)

- Silence is a wonderful help in training the virtues and therefore a sign of Wisdom. (St. Nicodemus Agiorites)

- While we will cover the fault of our brother, then God will cover ours. (Blessed Shepherd)

- Mistakes are many where love is little. And where love leftovers, mistakes disappear.

- There always needs to originality in thought, the works on your actions. Be glad if you manage to tie in honestly and correctly. That should do the trick.

- You know that there are happy and unhappy rich poor, careful to touch you happiness only when properly approached her to dream.

- If you want your body strong, fasting and walk if your soul, fasting and prayer.

- To become a brawl needs two. And that means you too.

- Woe to the man the only delight of his job is the salary.

- By getting fills your hands. By giving fills your heart. By doing both harmonically fills your life.

- From each failure found in your life was a big profit. The lesson took. If you took.

- We can choose our friends. Our enemies is choosing us. The better you choose from the first, the less threatening than in the second.

- It makes no sense to herself (to tell yourself who you are and what you are). If you know you do not need if you do not know you, too.

- The unjust demands should not be satisfied, even if our mother that made the request. (John Damascene I. Furthermore, I, 42)

- It is not similar to each other people's faces, so not even their hearts are alike. (Paroim. aa: 19)

- Things that are done by people not to ask God. To humiliate people and ask for their help. (Elder Paisios)

- Do not broadcast your fears. Keep your fears to yourself and try to share with others your courage.

- The true virtues do not slam. They only have fragrance and color, like rose petals. And fall in hidden paths, quietly.

- Greed is a sickness that makes people lose the balance between those who can and those who won can use.

Republished from the eponymous column pamphlet "two page".

PS: When you meet a test, do not wonder that is God. Just remember that the teacher is always quiet during the test.

Χαρισματικά - Gifted

Η κυρία Βάσω Ανδρούτσου, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Χαρισματικών και Ταλαντούχων Παιδιών, είναι μητέρα δύο αγοριών που αξιολογήθηκαν ως χαρισματικά από τους επίσημους φόρεις. Σήμερα, οπότε τα παιδιά είναι στην εφηβεία και τα μεγάλα ζόρια έχουν περάσει, δέχθηκε να μιλήσει για την εμπειρία της:

"Αν επιχειρούσα να περιγράψω την εμπειρία όλων μας, θα την όριζα ως Γολγοθά, τόσο σε σχέση με τα ενδογενή προβλήματα όσο και σε σχέση με τη στάση και τη συμπεριφορά των τρίτων. Όταν διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά μας διαφοροποιούνταν από τα άλλα της ηλικίας τους, απευθυνθήκαμε σε διάφορους φορείς ζητώντας τη συνδρομή τους. Εισπράξαμε δριμύτατη κριτική και κακοηθέστατα σχόλια! Τα παιδιά υπέφεραν τα πάνδεινα στο σχολείο. Παρ' όλο που είχαν εξαιρετική αντιληπτική ικανότητα, ποτέ δεν θεωρήθηκαν καλοί μαθητές. Όλη η μέχρι τώρα σχολική ζωή τους ταυτίστηκε με την άσχημη κριτική, την ποταπή αντιμετώπιση, τις θλιβερές υποδείξεις. Αλλάξαμε τόσα σχολεία, όσα σχεδόν και τα σχολικά τους χρόνια. Στην αρχή, ελπίζοντας ότι θα βρούμε το σχολείο που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Μετά, το σχολείο όπου τα παιδιά θα αποτελούσαν ελάσσονα στόχο. Σήμερα ο Νικόλας είναι 17 ετών και λέει ότι "κάηκε στη διαδρομή". Φτάνοντας στην εφηβεία, όπουν το αίσθημα του να ανήκεις κάπου είναι ιδιαιτέρως επιτακτικό, θυσίασε την πραγματική του φύση για να ενταχθεί στην ομάδα των χρονολογικά συνομήλικων του και χειροτέρεψε τις σχολικές επιδόσεις του. Έτσι, το μέλλον του είναι αβέβαιο πια. Ενώ, υπό άλλες εκπαιδευτικές συνθήκες, θα προδιαγραφόταν λαμπρό. Από την άλλη, ο Αναστάσιος, 15 ετών σήμερα, ο οποίος φοιτά στη Γ' Λυκείου, ύστερα από επιτάχυνση, δείχνει να έχεασε τα εσωτερικά του κίνητρα. Δοκιμάζεται από το σύνδρομο της ανοίας και των ανύπαρκτων προκλήσεων. Τελικά, η περίπτωση των γιων μου αποδεικνύει την ακαταλληλότητα του συστήματος σε ότι αφορά την εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών."

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Ακύλας ο Κύπριος

Αναδημοσίευση από το "Δισέλιδο".

Ms. Vasso Androutsou, president of the Association of Parents of Gifted and Talented Children, is a mother of two boys who were assessed as gifted by official bodies. Today, when children are in adolescence and large Zorya have passed, agreed to talk about her experience:

"If you attempt to describe the experience of all, we will define it as Golgotha, both in relation to internal problems and in relation to the attitude and behavior of others. When we saw that our children differed from others of their age, approached several agencies requesting their assistance. sharply critical and Receipts kakoithestata comments! Children suffered badly in school. Though they had great perceptiveness, never were good students. entire school life so far identified with the poor review, the vile treatment, the sad notes.'ve changed so many schools, and almost everything their school years. Initially, hoping to find a school that could meet their needs. Afterwards, the school where the children were minor target. Currently Nicholas is 17 years old and says that "burned in the path." Reaching adolescence, where N the feeling of belonging somewhere is particularly compelling sacrificed his true nature to join the group of chronological peers and worse school s performance. So the future is uncertain anymore. Whilst in other educational conditions, specifications brilliant. On the other, Anastasios, 15 years old today, who attends the Third High School, after acceleration, seems the echease internal motivation. suffering from the syndrome of dementia and the absence of monitoring challenges. Finally, the case of my sons demonstrates the inadequacy of the system in terms of the education of gifted children. "

Sincerely,

Aquila Cypriot

Republished from "Diselido".

Μόνος του - Alone

"Πως αντιμετωπίζεις, για παράδειγμα, το Θεό ή το απόλυτο Κακό?", αναρωτήθηκε πριν από λίγες μέρες σε συνάντηση του με δημοσιογράφους, παρουσία του Γιώργου Λούκου, στην Πειραιώς 260. Διευκρίνισε, λοιπόν, ότι όταν ξεκίνησε να σκηνοθετεί τη "Θεία Κωμωδία" έκλεισε το βιβλίο. "Η φιλολογία μπορεί να σε οδηγήσει στην εικονογράφηση", σχολίασε και πύκνωσε την άποψη του για το έργο στη φράση: "Υπάρχει Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος για όλους, σε όλες τις στιγμές της ζωής μας."

Στην "Κόλαση", "χώρο" αινιγματικό και ακαθόριστο, ο Καστελούτσι, τοποθετεί ως κεντρική φιγούρα το πλήθος (όπου εμφανίζεται και ο ίδιος), το απρόσωπο πλήθος, που παρακολουθεί και παρακολουθείται παρελαύνοντας στη σκηνή.

Στο "Καθαρτήριο", η δράση τοποθετείται σε ένα πολυτελές σπίτι, όπου όλα μοιάζουν να είναι σε πλήρη τάξη και αρμονία. Όμως η σχέση Πατέρα/Δημιουργού - Γιου, περνάει μέσα από τη σύγκρουση πριν οδηγηθεί στη λύτρωση. Κινηματογραφικές τεχνικές και ψυχεδελική εικονογραφία επιτρέπουν μια σειρά σκηνικών μεταμορφώσεων, που αναιρούν τα όρια μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. "Όλα μοιάζουν με ψίθυρο...", λέει ο σκηνοθέτης. "Σα να 'χε φαντσαστεί ο Δάντης τον κινηματογράφο το Μεσαίωνα".

Στον "Παράδεισο", "το πρόβλημα είναι το φως. Τόσο λευκό που καταλήγει να είναι εκτυφλωτικό". Σύμφωνα με τον Καστελούτσι, το ταξίδι του Δάντη προς το φως είναι εσωτερικό, πρέπει να το παράγει ο καθείς μας μόνος του. 

Το τρίτο μέρος της τριλογίας το παρουσιάζει ως μια θεατρική εγκατάσταση στην οποία ο θεατής έχει πρόσβαση για λίγα μόνο λεπτά (περίπου 3). Ο χώρος απογυμνώνεται και κατακλύζεται από φως, καθιστώντας αδύνατη τη λειτουργία της όρασης.

Ο Καστελούτσι παίζει με την ιδέα της παράλυσης απέναντι στο μεγαλείο Του Θεού και μετατρέπει το ρόλο του θεατή από παρατηρητή σε αντικείμενο παρατήρησης. Στον "Παράδεισο", επίσης, δεν υπάρχει μουσική, παρά μόνο ο ήχος του νερού.

Αναδημοσίευση από την ομάδα εντύπων "Δισέλιδο".

"How do we deal, for example, God or the ultimate evil?" wondered a few days ago in a meeting with reporters in the presence of George Luke, in Piraeus 260. Stated, then, that when he started directing the "Divine Comedy" closed the book. "The literature might lead to the illustration," commented thickened and respect for the work in the phrase: "There is a Hell, Purgatory and Paradise for everyone in all the moments of our lives."

In "Hell", "space" enigmatic and vague, Kasteloutsi, a central figure puts the number (where he appears), the faceless crowd, monitor and monitored marching on stage.

In "Purgatorio", the action is placed in a luxury home, where everything seems to be in complete order and harmony. But the relationship Father/Creator - Son goes through before the collision led to redemption. Cinema techniques and psychedelic imagery allow a series of transformations scenes, which negate the boundaries between dream and reality. "Everything seems to whisper ...", says the director. "As if Dante had imagine Dante cinema in the Middle Ages."

In "Paradise", "the problem is the light. Both white that turns out to be dazzling." According to Kasteloutsi, Dante's journey towards the light is inside, you have to produce our own apiece.

The third part of the trilogy presents it as a theatrical installation in which the viewer has access to only a few minutes (about 3). The space is stripped and flooded with light, making it impossible to function in vision.

Kasteloutsi plays with the idea of ​​paralysis against the majesty of God and transforms the role of spectator from observer to being observed. In "Paradise" also there is no music, only the sound of water.

Republished from "Diselido (Double-paged)" group of leaflets.

Μακροζωία

Όλα άρχισαν από τα στατιστικά στοιχεία που προέκυψαν από το πανευρωπαϊκό πρόγραμμα "Geha", το οποίο αναζητεί τα γονίδια της μακροζωίας. Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών εντόπισε ότι στην Ικαρία υπήρχαν πολλά υπερήλικα αδέρφια που ξεπερνούσαν τα 90 χρόνια ζωής και κοινοποίησε τα αποτελέσματα. Η ερευνητική ομάδα του Ευστάθιου Γκόνου, σε συνεργασία με το Βέλγο δημοσιογράφο Μισέλ Πουλέν, ξεσκόνισε τα δημοτολόγια των τοπικών δήμων και είδε οτι υπάρχει λόγος για περαιτέρω έρευνα.

Για τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Νταν Μπούτνερ, ιδρυτή του Blue Zones και επικεφαλή της αποστολής, ο οποίος σε ηλικία 20 ετών αποφάσισε να γνωρίσει τον κόσμο, διασχίζοντας την απόσταση από την Αλάσκα ως την Αργεντινή με το ποδήλατο, η εμπειρία των περιοχών με τους αιωνόβιους κατοίκους δίνει σημαντικά μαθήματα ζωής. "Στη Σαρδηνία, στην Οκινάουα της Ιαπωνίας, αλλά και στην Κόστα Ρίκα, τα μέρη με τους περισσότερους υπερήλικες ήταν και τα πιο φτωχά της χώρας, όπως και στην Ικαρία."

Συμπέρασμα: Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά η απουσία τους μάλλον... ωφελεί τη μακροζωία. "Κάθε σπίτι έχει τη δική του οικονομία. Ζώα και κήπος προσφέρουν τα απαραίτητα για τη διατροφή της οικογένειας." Ποιο είναι το μυστικό που έχει ο ίδιος ανακαλύψει έπειτα από χρόνια ερευνών και τη συγγραφή του μπεστ σέλλερ "Μπλε Ζώνες"?

"Οι λεπτομέρειες διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Κοινά στοιχεία όμως, είναι η φυσική άσκηση, η απουσία άγχους, η διατροφή από τη γη, δηλαδή λαχανικά, φρούτα και ξηροί καρποί, το λίγοστό κρέας και το εξίσου λιγοστό ποτό." Εξυμνεί το μέλι και τη μεσογειακή διατροφή, τα χόρτα και τα όσπρια και προτείνει: "Αντί για ένα μπέργκερ, φάε ένα πορτοκάλι".

Οι επαφές με τους ηλικιωμένους Ικαριώτες τον εκπλήσσουν. Διηγείται εντυπωσιασμένος την ιστορία ενός που έφυγε από τις Η.Π.Α. όπου ζούσε όταν ο γιατρός του, του ανακοίνωσε ότι έχει καρκίνο.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Ακύλας ο Κύπριος

Αναδημοσίευση από την ομάδα εντύπων "Δισέλιδο".

Everything started from the statistics generated by the pan-European project "Geha", which seeks to identify genes of longevity. The National Research Foundation found that there were many in Ikaria aged siblings who exceeded the 90 years of life and reported the results. The team of Efstathios Gonou, in collaboration with the Belgian journalist Michel Poulain, dusted the local municipal registries and saw that there is reason for further investigation.

For the journalist and writer Dan Boutner, Blue Zones founder and head of mission, who at age 20 decided to see the world, crossing the distance from Alaska to Argentina by bike, experience areas with perennial residents gives important life lessons. "In Sardinia, Okinawa in Japan, but also in Costa Rica, the parties with the most elderly were the poorest in the country, as in Ikaria."

Conclusion: Money does not bring happiness, but rather their absence ... benefits longevity. "Every house has its own economy. Pets & garden provide the necessary nutrition for the family." What is the secret that he has discovered after years of research and author of the best selling book "Blue Zones";

"The details vary from country to country. Common elements but is physical exercise, lack of stress, the diet of the land, ie vegetables, fruits and nuts, little meat and drink equally scarce." Celebrates the honey and the Mediterranean diet, grasses and legumes and suggests: "Instead of a burger, eat an orange."

Contacts with the elderly Ikarians surprise. It tells the story of an impressed he left the U.S. where he lived when his doctor's announced that he has cancer.

Sincerely,

Aquila Cypriot

Republished from "Diselido (Double-page)" group of leaflets.

Ένα γράμμα για σένα - A letter for you

Αγαπητέ μου ενορίτη,

Χριστός Ανέστη. Αναστήθηκε λοιπόν. Έσπασε το βράχο της αδιαφορίας. Του ωχαδελφισμού. Της άρνησης. Έδωσε ζωή στο θάνατο. Αποδέσμευσε από τα νύχια του άδη τον Αδάμ, την Εύα και τους άλλους. Με τον ίδιο τρόπο απελευθερώνει κι εμάς.

Δεν έχει σημασία αν στη γη μας απειλήθηκε καταστροφή. Ούτε λαμβάνονται υπ' όψιν οι τόσοι σιδερόφρακτοι στρατιώτες που διακινούνται εδώ κι εκεί. Όλα τούτα παραγκωνίστηκαν. Μπήκαν στο περιθώριο γιατί "ζωή εκ του τάφου ανέστειλεν". Τι κι αν λένε τα δικά τους οι όποιας εποχής φαρισαίοι και γραμματείς? Σημασία έχει ότι "ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι υπό της φθοράς των αρχηγός της ζωής".

Αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει όλους πιο κοντά. Γεφυρώνει το χάσμα που υπήρχε μεταξύ μας. Σπάζει το τσόφλι της προκατάληψης, του φθόνου, της αδικίας, της έλλειψης ενδιαφέροντος. Ο Χριστός αναστήθηκε, αδελφέ μου, "Και πεπτώκασι δαίμονες". Και "νεκρός ουδείς επί μνήματος". Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ' αυτήν?

Προβληματίζεται μερικές φορές ο άνθρωπος: Τι θα γίνει μετά το Γολγοθά? Μα ο Γολγοθάς, φίλε μου, δεν είναι τέλος. Ούτε το τέλος. Μετά το Γολγοθά ακολουθεί πάντοτε η Ανάσταση. Ο Γολγοθάς είναι σταθμός για ανάσα. Όχι για να γράψουμε το "τέλος".

Μπορεί, βέβαια, η άγνοια και η αδιαφορία μας και τα σχετικά να δραστηριοποιούνται και να μη μας αφήνουν να δούμε με τα μάτια μας της Ανάστασης το φως. Μπορεί τα γυαλιά που μας φόρεσαν η ρουτίνα και η αυταρέσκια μας να είναι τόσο σκοτεινά που μας σκιάζουν το φως της Ανάστασης.

Ε λοιπόν, ήρθε ο καιρός για την αφαίρεση τους. Ήρθε η στιγμή της αλήθειας. Είναι καιρός να σταματήσουμε να τρώμε, να κοιμόμαστε και να πεθαίνουμε με φόβο. Ήρθε η στιγμή της χαράς. Της αγαλλίασης. Του ενθουσιασμού. Της αισιόδοξης αντιμετώπισης της ζωής.

Δεν υπάρχει πλέον θάνατος. Τον νίκησε ο Χριστός. Υπάρχει απλά ένας προθάλαμος που μας βγάζει στην άλλη, την αληθινή ζωή. Δεν είμαστε μόνοι τώρα. Έχουμε μαζί μας τον αιώνιο φίλο: τον Χριστό. Καταργείται, λοιπόν, η μοναξιά. Δεν μας ενοχλεί πια.

Δεν είμαστε πια χαρταετοί πιασμένοι στα ηλεκτρικά σύρματα. Οι ουρανοί είναι γαλανοί και ορθάνοιχτοι για όλους μας. Η μπόρα και η καταχνιά ανήκουν στο παρελθόν. Τις νίκησε ο Χριστός με την Ανάσταση του. Έχουμε συναίσθηση τούτης της πραγματικότητας?

Τούτες τις μέρες (το πρωτότυπο αναφέρεται στις μέρες του Πάσχα, αλλά και τις υπόλοιπες για Τον Ύψιστο είμαστε καλοδεχούμενοι) καλό θα ήταν να απομονωθούμε κάπου και να σκύψουμε στα γεγονότα, να τα δούμε από πιο κοντά. Να εμβαθύνουμε. Και να δοξάσουμε για μια ακόμη φορά Το Θεό που μας αγαπά τόσο πολύ.

Ναι. Έδωσε το γιο του να σταυρωθεί για μας. Για την κακία μας. Για τις αμαρτίες μας. Τελικά όμως αναστήθηκε. Η ζωή αλλάζει πια. Γίνεται διαφορετική. Καινούρια. Η Ζωή φωτολουσμένη από από της Ανάστασης το φως. Όλα λάμπουν τώρα. Είναι φωτεινά τα πάντα. Καμιά σκιά στον ορίζοντα.

Ο άνθρωπος συμφιλιώθηκε με Το Θεό. Πήρε προσωπικά το θέμα της Ανάστασης. Έγινε δικό του. Προσωπικό. Και η ζωή του άλλαξε. Μπορεί τώρα ο άνθρωπος να τραγουδά με τον ποιητή:

Πλάκες που στέκατε βαριές

στα μνήματα και τις καρδιές

σας έσπασε Ο Χριστός μου.

Χαρά κι αγαλλίαση λοιπόν τώρα. Όλο το σύμπαν γιορτάζει. Ας παραμερίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας ότι άλλο κι ας βροντοφωνάξουμε: "Χριστός Ανέστη"! Και η ηχώ θα απαντήσει: "Αληθώς Ανέστη"!

Με την αγάπη μου,

Ο π. Γεώργιος.

Αναδημοσίευση από το ομώνυμο φυλλάδιο της Εκκλησίας της Κύπρου

My Dear Parishioners,

Christ is risen. Then resurrected. He broke the rock of indifference. The refusal. Gave life to death. Freed from the clutches of Hades Adam, Eve, and others. In the same manner releases and us.

No matter where on earth our threatened destruction. Nor does it take into account the soldiers had iron so moving here and there. All this pushed aside. They entered the room because "life from the grave suspended." What if they say their own age who Pharisees and secretaries; What is important is that "He was not possible under krateithei wear them o Chief of life."

This actually brings us closer. Bridges the gap that existed between us. Breaking the shell of prejudice, envy, injustice, lack of interest. Christ is risen, my brother, "And the demons fallen to hell." And "dead for no memory." No greater joy than this?

Sometimes troubled man: What will happen after Calvary? But the Calvary, my friend, is not the end. Neither the end. After Calvary always follow the Resurrection. The Calvary is a station for breath. Off to write the "end".

It can, of course, ignorance and indifference and related to active and not allow us to see with our own eyes the light of the Resurrection. Can glasses we wore routine and complacent we are so dark that we obscure the light of the Resurrection.

Well, it's time to remove them. Came the moment of truth. It is time to stop eating, sleep and die with fear. Now is the time of joy. Of jubilation. Excitement. The optimistic response to life.

No more death. Defeated by Christ. There's just one lobby that leads to another real life. We are not alone now. We have with us the eternal friend: Jesus. Deleted So loneliness. Not bother us anymore.

We are no longer kites caught in electric wires. The skies are blue and wide open for all of us. The rain and mist in the past. The defeated by Christ's Resurrection. Accordingly we are aware of reality;

These days (the original refers to the days of Easter, and the rest for the highest are welcome) it would be isolated somewhere and bend the facts, look at them more closely. Deepen. And praise once again the God who loves us so much.

Yes. He gave his son to be crucified for us. For our wickedness. For our sins. But eventually resurrected. Life changes anymore. Is different. New. Life fotolousmeni of the Resurrection of the light. All shine now. They are bright everything. No shade in sight.

The man reconciled with God. Personally took the theme of resurrection. Was his. Staff. And his life changed. Now the man can sing with the poet:

Cue heavy plates

to graves and hearts

you broke my Christ.

Joy and delight us now. Whole universe celebrates. Let's put aside, and we in our turn and let that other loud: "Christ is risen!" And the echo will answer: "Truly Risen!"

With my love,

Father George.

Republished by namesake brochure of Church of Cyprus