Επηρεάζει κυρίως τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
Η οστεοπόρωση χαρακτηρίζεται ως η σιωπηλή νόσος των οστών. Οφείλεται σε διαταραχή του μεταβολισμού των οστών με αύξηση της οστικής απορρόφησης και μείωση της οστικής παραγωγής, με αποτέλεσμα να μειώνεται η μάζα του οστού και να αυξάνεται ο κίνδυνος για κατάγματα.
Είναι νόσος σιωπηλή, διότι μπορεί να μην προκαλέσει ενόχληση, να παραμείνει αδιάγνωστη για πολλά χρόνια και ξαφνικά να οδηγήσει στο κάταγμα ενός οστού, κυρίως στους σπονδύλους, τον καρπό ή την κεφαλή του ισχίου. Είναι, όμως, και επικίνδυνη νόσος, αφού ένας στους πέντε ασθενείς που παθαίνουν κάταγμα του ισχίου, πεθαίνει σε διάστημα ενός έτους, λόγω των επιπλοκών του κατάγματος.
Τα οστά αναπτύσσονται κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Εώς την ηλικία των 30, ο ανθρώπινος σκελετός είναι πιο δυνατός από ποτέ. Στη μέση ηλικία, η οστική μάζα μειώνεται σταδιακά, ενώ αμέσως μετά την εμμηνόπαυση μειώνεται γοργά, με αποτέλεσμα την πρόκληση οστεοπενίας και οστεοπόρωσης.
Ομάδες υψηλού κινδύνου
Η οστεοπόρωση επηρεάζει κυρίως τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, ενώ σπάνια μπορεί να εμφανιστεί σε γυναίκες προ της εμμηνόπαυσης ή και σε άντρες, ακόμη και σε παιδιά.
Από την πάθηση κινδυνεύουν περισσότερο:
- Όλα τα άτομα άνω των 75 ετών
- Μικρόσωμες γυναίκες
- Γυναίκες με πρόωρη εμμηνόπαυση ή παρατεταμένη εμμηνόρροια
- Άτομα με προηγούμενα επεισόδια καταγμάτων
- Άτομα με οικογενειακό ιστορικό κατάγματος (π.χ. αν η μητέρα υπέστη κάταγμα)
- Καπνιστές και άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ
- Άτομα που λαμβάνουν ή έχουν λάβει στο παρελθόν κορτιζόνη
- Άτομα με χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα (π.χ. ρευματοειδή αρθρίτιδα)
- Άτομα με νοσήματα του εντέρου που προκαλούν δυσαπορρόφηση (π.χ. φλεγμονώδης κολίτιδα, κοιλιοκάκη)
- Άτομα των οποίων η διατροφή είναι φτωχή σε ασβέστιο και βιταμίνη Δ'
- Άτομα που λαμβάνουν ορμονοθεραπεία (αντιανδρογόνα, αναστολείς της αρωματάσης)
Τα φάρμακα για την οστεοπόρωση στοχεύουν στη μείωση του κινδύνου κατάγματος. Η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από το γιατρό και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μακροχρόνια.
Το πιο πάνω κείμενο ανήκει στην Δρ Παρασκευή Χαραλάμπους, ρευματολόγο, και αποτελεί αναδημοσίευση από την πρώτη του δημοσίευση στο περιοδικό "Πρωτεύουσα", τεύχος Νοεμβρίου 2010.
It affects mainly postmenopausal women
- All persons over 75 years
- Petite women
- Women with premature menopause or prolonged menstruation
- People with previous episodes of fractures
- People with a family isstoriko fracture (eg if the mother suffered a fracture)
- Smokers and people who consume large amounts of alcohol
- Persons who receive or previously received cortisone
- People with chronic inflammatory diseases (eg rheumatoid arthritis)
- People with diseases of the intestine causing malabsorption (eg, inflammatory colitis, celiac disease)
- People whose diets are low in calcium and vitamin D
- People who take hormone therapy (antiandrogens, aromatase inhibitors)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου