Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα έχουμε διαπαιδαγωγήσει έτσι, ώστε να είναι αυτόνομα και υπεύθυνα και να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Από την άλλη, κάθε μέρα διαβάζουμε στις εφημερίδες και μια καινούρια είδηση για κάποιον που έμπλεξε με τα ναρκωτικά.
Τα ερωτήματα που ακολουθούν μας υποβάλλονται συχνά και φανερώνουν την αγωνία των γονιών μπροστά σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ακούμε συνέχεια ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι μεγάλο και ότι όλο και περισσότερα παιδιά μπλέκουν με τις ουσίες εξάρτησης. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι νέοι χρησιμοποιούν εξαρτησιογόνες ουσίες?
Με βάση τα στοιχεία της τελευταίας έρευνας ESPAD - 2007 σε σχολικό πλυθησμό, που διενεργείται στην Κύπρο από το 1995 σε τακτά χρονικά διαστήματα σε μαθητές ηλικίας 15 - 16 ετών, το ποσοστό μαθητών που παραδέχθηκαν τη χρήση κάνναβης έστω και για μια φορά στη ζωή τους (επικράτηση χρήσης σε ολόκληρη τη διάρκεια ζωής) μειώθηκε από 5% το 1995 σε 2% το 1999 και επαναυξήθηκε σε 5% το 2007. Η επικράτηση της χρήσης κάνναβης σε όλη τη διάρκεια ζωής είναι ψηλότερη στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Επιπλέον, το 2007 η επικράτηση της χρήσης κάνναβης κατά το τελευταίο έτος ήταν 4% και η επικράτηση κατά τον τελευταίο μήνα ήταν 3%. Το 2007, η επικράτηση εισπνεομένων ουσιών σε ολόκληρη τη διάρκεια ζωής καταγράφηκε σε ποσοστό 16%, ενώ το 2004 το ποσοστό αυτό ήταν 18%. Παρόμοια ήταν και η επικράτηση της χρήσης κοκαϊνης αμφεταμινών και έκστασι σε ολόκληρη τη διάρκεια ζωής που αναφέρθηκε και κυμαίνεται στο 3%. (EMCDDA :- Cyprus news: Επισκόπηση χώρας: Κύπρος 30 September 2009)
Η εικόνα της χρήσης ουσιών εξάρτησης απο άτομα σχολικής ηλικίας στην Κύπρο δεν φαίνεται να είναι η ίδια με το μέσο όρο των χωρών της ESPAD.
Επομένως, η χρήση ουσιών στη χώρα μας είναι πιο περιορισμένη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι όμως αρκετά ανησυχητικό το ότι οι έφηβοι μαθητές φαίνεται να είναι αρκετά εξοικειωμένοι με τη χρήση τόσο των νόμιμων όσο και των παράνομων ψυχοδραστικών ουσιών. Γι' αυτό δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Αντίθετα, πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση.
Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από τους φίλους τους στην εφηβεία. Μπορεί να δοκιμάσουν κάποια ουσία μόνο και μόνο για να αρέσουν στην παρέα. Φοβάμαι πως η δική μου επιρροή ως γονέας είναι ελάχιστη...
Είναι αλήθεια ότι οι συνομήλικοι είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για τους έφηβους, αλλά αυτό σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι γονείς εξαφανίζονται ξαφνικά από την ζωή των παιδιών τους όταν αυτά μπαίνουν στην εφηβεία.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι φιλίες με τους συνομήλικους αλλάζουν πολύ συχνά, σε αντίθεση με τις γονικές φιγούρες που σαφώς είναι σταθερές παρουσίες στη ζωή ενός παιδιού. Εμπειρικές μελέτες εξάλλου έδειξαν ότι, όταν σε μια οικογένεια υπάρχει στενή συναισθηματική σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών, το πιο πιθανό είναι τα παιδιά να επιλέξοθν παρέες που οι αξίες τους δε διαφοροποιούνται σημαντικά από τις αξίες της οικογένειας τους.
Ας μην ανησυχούμε τόσο πολύ λοιπόν για τις παρέες των παιδιών μας, ας φροντίσουμε όμως περισσότερο για την επαφή που έχουμε εμείς, ως γονείς μαζί τους, ούτως ώστε και οι αξίες που πρεσβεύουμε να παραμείνουν σημαντικές γι' αυτά.
Πιστεύω πως θα έπρεπε να συζητήσω με τα παιδιά μου για τα ναρκωτικά , αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.
Φαίνεται ότι είναι καλό να μιλάμε με τα παιδιά ελεύθερα για τα ναρκωτικά, όπως μιλάμε και για άλλα ζητήματα. Ασφαλώς, δεν γνωρίζουμε τα πάντα για την εξάρτηση, γιατί δεν είμαστε ειδικοί. Είναι σημαντικό όμως να φροντίσουμε για την έγκυρη ενημέρωση μας, να μάθουμε δηλαδή τι είναι τα ναρκωτικά και ποιους κίνδυνους εγκυμονούν, ούτως ώστε μετά να μπορούμε να το συζητήσουμε και με τα παιδιά μας.
Ας αποφύγουμε το κήρυγμα, γιατί συνήθως δεν φέρνει αποτελέσματα. Το ότι "τα ναρκωτικά είναι κακό πράγμα και δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούμε" το ακούμε συνέχεια όλοι, μικροί και μεγάλοι. Θα γίνουμε σίγουρα πιο αποτελεσματικοί αν έχουμε ξεκάθαρες απόψεις για τη χρήση των συγκεκριμένων ουσιών, βασισμένες σε αξιόπιστες πηγές, και αν είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε τις αγωνίες και τις επιθυμίες των παιδιών μας.
Οι ίδιοι οι έφηβοι που συμμετέχουν σε προγράμματα πρόληψης δηλώνουν ότι συζητούσαν πολύ πιο άνετα για θέματα σχετικά με τη χρήση ουσιών με τους γονείς τους όταν αυτοί είχαν λάβει μέρος σε αντίστοιχα προγράμματα!
Ποια είναι τα συμπτώματα που θα με κάνουν να καταλάβω ότι το παιδί μου έχει αρχίσει να κάνει χρήση ναρκώτικων?
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκύπτει, όταν οι γονείς θέτουν αυτό το ερώτημα, είναι ότι τα περισσότερα "συμπτώματα" μπορεί να είναι αναμενόμενες αντιδράσεις κατά την εφηβεία των παιδιών. Ως γονείς γνωρίζουμε τα παιδιά μας και συνήθως το διαισθανόμαστε όταν κάτι δεν πάει καλά. Παραθέτουμε στη συνέχεια κάποια στοιχεία, τα οποία καλό θα ήταν να μας κινητοποιήσουν:
- Απότομες αλλαγές στη διάθεση: από χαρά και εγρήγορση σε δυσφορία και ακεφιά.
- Συναισθήματα θλίψης, απομόνωσης και απογοήτευσης.
- Επιθετική συμπεριφορά, η οποία δεν ανήκε στην προηγούμενη συμπεριφορά του παιδιού
- Ξαφνική απώλεια για το σχολείο, τα σπορ και διάφορες άλλες δραστηριότητες.
- Περίεργες συνήθειες στον ύπνο: ξαφνική υπνηλία ή αϋπνία.
- Ψέματα ή τάση απόκρυψης γεγονότων.
- Απώλεια χρημάτων ή πολύτιμων αντικειμένων από το σπίτι.
Μπορεί να μην υπάρχει εμπλοκή με τα ναρκωτικά. Μπορεί να είναι σημάδια κακής ψυχολογικής διάθεσης η οποία να προέρχεται από άλλες αιτίες. Σημαντικό και αναγκαίο είναι να διαθέσουμε χρόνο για να κουβεντιάσουμε με το παιδί μας και να το ακούσουμε, ο,τι και αν είναι αυτό που το απασχολεί.
Τι να κάνω αν μάθω ότι το παιδί μου είναι χρήστης?
Το να μάθει ο γονέας ότι το παιδί του είναι χρήστης, είναι σίγουρα μια δυσάρεστη εμπειρία, για την οποία συνήθως δεν είναι καθόλου προετοιμασμένος. Πριν καταλήξουμε στην κατάλληλη αντιμετώπιση, καλό θα ήταν να εντοπίσουμε τις αντιδράσεις που δεν βοηθούν, οι οποίες είναι:
- Ο πανικός, γιατί αφαιρεί από τους γονείς τη δυνατότητα να δουν τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.
- Η κρυφή παρακολούθηση των παιδιών, γιατί αποκλείει τη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης με τους γονείς τους.
- Η συζήτηση του θέματος με όλους, εκτός από τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Έτσι, δημιουργείται ένα κλίμα συνωμοσίας στην οικογένεια.
- Οι γενικεύσεις και οι υπερβολές. Κανένας χρήστης δεν πιστεύει ότι κινδυνεύει πραγματικά!
- Τα συναισθήματα ενοχής και ντροπής, γιατί επιβαρύνουν ψυχικά όλη την οικογένεια και αποπροσανατολίζουν όλους από το συγκεκριμένο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
- Οι αλληλοκατηγορίες, γιατί έτσι διαλύονται οι οικογενειακοί δεσμοί σε μια περίοδο όπου η συνοχή και η συνεργασία καθίστανται ακόμα πιο σημαντικές.
- Η απόδοση ευθυνών. Το θέμα της χρήσης είναι πολυσύνθετο και ποτέ δεν φταίει μόνο ένα πρόσωπο ή ένας παράγοντας.
Τι βοηθάει τελικά?Καταρχήν, η ψυχραιμία! Μετά το πρώτο σοκ, θα χρειαστεί να θέσουμε το θέμα επί τάπητος και να αποφασίσουμε πως θα το χειριστούμε. Καλό θα ήταν να κάνουμε μια συζήτηση με το παιδί, κυρίως για να καταλάβουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται και ποιοί είναι οι λόγοι που το ώθησαν στη χρήση. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι πάντα υπάρχει κάποιος λόγος, ακόμα και αν εμείς και ίσως και το ίδιο το παιδί ακόμη δεν είμαστε σε θέση να τον κατανοήσουμε. Η αναζήτηση βοήθειας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη.Απο που μπορώ να ζητήσω βοήθεια?
Αν αισθάνεστε ότι δεν τα βγάζετε πέρα με την κατάσταση αυτή, μην ξεχνάτε ότι δεν είστε μόνοι. Υπάρχουν, π.χ., οι Σταθμοί Πρόληψης και Συμβουλευτικής του ΚΕΝΘΕΑ (τους οποίους μπορείτε να βρείτε και στο περιοδικό του κέντρου), οι οποίοι είναι ανοιχτοί για τον κάθε γονέα, ούτως ώστε να συζητήσει οτιδήποτε τον ανυσηχεί. Με ένα τηλεφώνημα σας μπορείτε να ορίσετε μια ατομική συνάντηση με κάποιο Λειτουργό από τον πλησιέστερο Σταθμό, ο οποίος θα σας ακούσει και θα σας βοηθήσει, για να βρείτε τον καλύτερο τρόπο να πλησιάσετε το παιδί σας και να χειριστείτε τις όποιες δυσκολίες. Ξεπεράστε λοιπόν, τους δισταγμούς σας... Το να ζητήσετε εγκαίρως βοήθεια είναι σίγουρο ότι θα σας απαλλάξει από επιπλέον προβλήματα, τόσο εσάς όσο και το παιδί σας.
As parents, all anxious for our children and the risks posed by substance dependence. As children grow older and into adolescence, they change so we need to change and we, for we can be close to them in this particular period of life.We believe that we educate so that they are autonomous and responsible and able to protect themselves. On the other hand, every day we read in newspapers and a new story about someone who got into drugs.The following questions are often presented to us and reveal the anxiety of parents in front of such a possibility.Then we hear that the drug problem is large and that more and more children get entangled with addictive substances. It is true that most young people use addictive substances;On the basis of the latest survey ESPAD - 2007 in a school cohort, conducted in Cyprus since 1995 at regular intervals to students aged 15 to 16 years, the percentage of students who admitted using cannabis even once in their lives ( prevalence in lifetime) fell from 5% in 1995 to 2% in 1999 and epanafxithike to 5% in 2007. The prevalence of cannabis use over the lifetime is higher in men than in women. Moreover, in 2007 the prevalence of cannabis use last year was 4% and the prevalence in the last month was 3%. In 2007, the prevalence of inhaled substances throughout the life was recorded in 16%, while in 2004 this percentage was 18%. Such was the prevalence of cocaine ecstasy and amphetamines across the lifespan stated range of 3%. (EMCDDA: - Cyprus news: Viewing country: Cyprus 30 September 2009)The picture of substance use dependence than those of school age in Cyprus seems to be the same as the average of countries in the ESPAD.Therefore, the use of substances in our country is more moderate than the rest of Europe, but it is quite alarming that the adolescent students seem to be quite familiar with the use of both legal and illegal psychoactive substances. It should not be complacent. Instead, we must be ever vigilant.Children are greatly influenced by their friends in adolescence. You can try some stuff just to suit the company. I'm afraid my own influence as a parent is a little ...It is true that peers are particularly important for teens, but in no case means that the parents suddenly disappear from the lives of their children when they enter puberty.Let us not forget, moreover, that the friendships with peers change very often, unlike the parental figures that are clearly permanent presence in the life of a child. Empirical studies also showed that when a family is a close emotional relationship between parents and children, the more likely children epilexothn friends that their values do not differ significantly from the values of their families.Let's not worry so much about the friends of our children, but we care more about the contact that we have as parents with them, and so the values we cherish are to remain relevant to them.
I think we should discuss it with my kids on drugs, but do not know how. It seems good to talk freely with their children on drugs, like talking about other issues. Of course, we do not know everything about the outfit, because we are not experts. It is important however to look for reliable information, we can learn what they are and what drugs pose risks, so then we can discuss with our children.Let's avoid preaching, why do not usually bring results. The fact that "drugs are bad thing and you should not use" then listen to everyone, young and old. We will be definitely more effective if we have clear views on the use of such substances, based on reliable sources, and if we are willing to listen to the concerns and aspirations of our children.The same teenagers who participate in prevention programs indicate that much more comfortable discussing issues of substance use with their parents when they had participated in similar programs!What are the symptoms that make me understand that my child has begun to use drugs; The biggest problem occurs when parents bring this question is that most of the "symptoms" can be expected reactions during puberty in children. As parents we know our kids and usually we feel when something goes wrong. We present below some evidence that it would spur us:
* Sudden changes in mood, from happy and alert to discomfort and blues.
* Feelings of sadness, isolation and frustration.
* Aggressive behavior, which belonged to the previous child's behavior
* Sudden loss of school sports and other activities.
* Strange sleeping habits: sudden drowsiness or insomnia.
* Lying or withholding voltage events.
* Loss of money or valuables from the house.Even if you have one or more items from the above, let us not jump to hasty conclusions! There may be no involvement with drugs. It may be signs of poor psychological release that comes from other causes. Important and necessary it is to spend time to discuss with your child and to hear, what it is that which concerns me.
What to do if I know that my child is a user;To know a parent that his child is a user, it is certainly an unpleasant experience, which usually is not at all prepared. Before we decide on appropriate treatment, it would be to identify the reactions that do not help, which is:
* Panic, why deny the parents the opportunity to see the facts in their true dimension.
* The secret monitoring of children because it excludes the creation of trusting relationships with their parents.
* The discussion of the issue to everyone except the person directly concerned. This creates a climate of conspiracy in the family.
* The generalizations and exaggerations. No user thinks that real danger!
* Feelings of guilt and shame because burden mentally the whole family and distract everyone from the problem to be addressed
* The accusations, because that dissolve family ties in a period where consistency and cooperation become more important.
* The accountability. The issue of the use is complex and never blame just one person or a player.
What ultimately helps;First, the nerve! After the first shock, you need to put the issue on the table and decide how to handle it. It would make a discussion with the child, especially to understand what situation is and what are the reasons which led it to use. It is important to remember that there is always a reason, even though we and perhaps the child not yet able to understand it. The counseling in such cases is essential.
From where can I get help; If you feel unable to cope with this situation, remember that you're not alone. There are, for example, stations and Prevention's Advisory KENTHEA (which you can find the journal of the center), which are open to each parent in order to discuss anything to worry. With one phone call you can set an individual appointment with an Officer from the nearest station, who will listen and help you to find the best way to approach your child and handle any difficulties. Weather So the reluctance you ... The time to ask for help is sure to relieve you of additional problems, both you and your child.
Απο το περιοδικό "Πως είσαι?" Το οποίο εκδίδεται ανα διμηνία από το ΚΕΝΘΕΑ / From the magazine "Pos eesae;" Issued every two months from KENTHEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου