Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Είναι, σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη, ένα "πολιτικό ζώο", γιατί όντως πραγματώνει τον εαυτό του, γίνεται όντως άνθρωπος, εφόσον ζει σε μια πόλη, σ' ένα κοινωνικά οργανωμένο χώρο. Ακόμη και οι ερημίτες θα πρέπει να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για τη μόνωση αφού ζήσουν αρχικά στην κοινωνική ζωή μιας μοναχικής αδελφότητας. Ο άνθρωπος είναι διαλογικός. Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Τζ. Μακμάρρυ, "δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος μέχρι που να βρεθούν δύο τουλάχιστον σε κοινωνία."
"Και είπε ο Θεός, ας πλάσουμε άνθρωπο κατ' εικόνα μας και καθ' ομοίωση" (Γεν. 1:26). Αυτό το "ας πλάσουμε άνθρωπο", όπως παρατηρούν οι Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας, δείχνει ότι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έκαναν συμβούλιο μεταξύ τους. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος σύμφωνα με την εικόνα της Αγίας Τριάδος - δηλ. σύμφωνα με την εικόνα του Θεού που δεν είναι απλά ένας, αλλά ένας σε τρία πρόσωπα. Ο άνθρωπος, λοιπόν, καλείται να πραγματώσει τον εαυτό του καθ' ομοίωση Θεού, σε κοινότητα ή κοινωνία. Όπως ακριβώς ο Θεός δεν είναι μια απομονωμένη μονάδα αλλά μια ένωση τριών προσώπων που αλληλοπεριχωρούνται μέσω μιας ακατάπαυστης αμοιβαίας αγάπης, έτσι και ο άνθρωπος, πραγματώνει πλήρως τον εαυτό του - γίνεται κανονικός άνθρωπος σύμφωνα με τη θεία εικόνα - μόνο όταν ζει μέσα στους άλλους και για τους άλλους. Γίνεται άνθρωπος όταν ξέρει να μοιράζεται.
Ο Ντοστογιέφσκι μας προσφέρει μια πετυχημένη εικόνας αυτής της πραγματικότητας. Στους Αδελφούς Καραμαζώφ περιλαμβάνεται μια λαϊκή ιστορία που άκουσε κάποτε σχετικά με μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν έζησε σωστά και μετά θάνατο βρέθηκε σε μια λίμνη από φωτιά. Ο φύλακας άγγελος της προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει. Η μόνη καλή πράξη, όμως, που θυμόταν ότι έκανε αυτή η γυναίκα όταν ζούσε ήταν ότι είχε δώσει κάποτε από τον κήπο της ένα κρεμμύδι σε μια ζητιάνα. Πήρε, λοιπόν, ο άγγελος το κρεμμύδι, είπε στη γυναίκα να πιαστεί απ' αυτό και άρχισε να την τραβά έξω από τη λίμνη. Μέσα στη λίμνη, όμως, δεν ήταν μόνη της. Όταν οι άλλοι είδαν τι συνέβαινε, μαζεύτηκαν τριγύρω και κρεμάστηκαν πάνω της με την ελπίδα να συρθούν κι αυτοί έξω μαζί της. Τότε όμως η γυναίκα, με τρόμο κι αγανάκτηση, άρχισε να τους κλωτσά. "Αφήστε με", φώναξε. "Εμένα τραβά έξω, όχι εσάς! Δικό μου είναι το κρεμμύδι, όχι δικό σας." Τι στιγμή που το είπε αυτό, το κρεμμύδι κόπηκε στα δυο και η γυναίκα έπεσε ξανά μέσα στη λίμνη, όπου καίγεται μέχρι σήμερα.
Εαν η γυναίκα έλεγε "αυτό είναι το κρεμύδι μας", δε θα αποδεικνυόταν, άραγε, αρκετά δυνατό για να τους τραβήξει όλους έξω από τη φωτιά? Μόλις, όμως, είπε, "είναι δικό μου, όχι δικό σας", έγινε κάτι λιγότερο από άνθρωπος. Με το να αρνηθεί το μοίρασμα, αρνήθηκε την πρωσοπικότητα της. Ο γνήσιος άνθρωπος, πιστός στην εικόνα της τρισυπόστατης θεότητας, είναι αυτός που πάντοτε λέει "εμείς" και όχι "εγώ", "δικό μας" και όχι "δικό μου". Η προσευχή που ο Υιός του Θεού μας δίδαξε αρχίζει με το "Πάτερ ημών" και όχι με το "Πατέρα μου". Αυτό που έκανε την πρώτη αποστολική κοινότητα των χριστιανών στα Ιεροσόλυμα να ξεχωρίσει, ήταν ακριβώς η πράξη της μοιρασιάς. "Όλοι ήταν αφωσιομένοι στη διδαχή των Αποστόλων και στη μεταξύ τους κοινωνία, στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και τις προσευχές. (...) Όλοι οι πιστοί ζούσαν σε ένα τόπο και είχαν τα πάντα κοινά." (Πράξ. 2:42 - 44) Ως χριστιανοί, είκοσι αιώνες αργότερα, πόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε να ανακτήσουμε αυτή την αίσθηση της κοινωνίας, να ξαναμάθουμε πως να μοιραζόμαστε το κρεμμύδι.
Κείμενο του Μητροπολίτη Διοκλείας Καλλίστου, αναδημοσιευμένο από το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου με τίτλο "Χριστιανικά Μηνύματα"
Man is a social being. It is, according to Aristotle's definition, a "political animal" because actually carries himself, is indeed man if he lives in a city, in a socially organized space. Even hermits should prepare themselves for insulation after living initially in the social life of a monastic brotherhood. Man is interactive. To use the words of George. Makmarry, "there can be no man until you find at least two in society."
"And God said, let's creatures man in our image and likeness" (Gen. 1:26). This "let human plasma", as both the Greek Fathers of the Church, shows that the three persons of the Holy Trinity council did together. Man is made in the image of the Trinity - that is in the image of God is not just one, but one in three persons. Man, therefore, has to realize himself likeness of God, in the community or society. Just as God is not an isolated unit but a union of three persons who are mutually through a ceaseless mutual love, so man, fully realizes himself - becomes normal person according to the divine image - only when living within others and others. Becomes man knows when to share.
Dostoevsky gives us a successful image of this reality. In Brothers Karamazov included a folk story once heard about an elderly woman who lived well and after death was found in a lake of fire. The guardian angel trying to do what she could to help. The only good practice, but he remembered that this woman did when he was alive was that he had once the garden of an onion to a beggar. Got So the angel onion, told the woman caught by it and started to pull out of the lake. In the lake, however, was not alone. When others saw what was happening, gathered around and hung on in the hope they too be dragged out with her. But then the woman with horror and indignation, began to kick. "Let me," he cried. "Pulls me out, not you! Mine is the onion, not yours." What time he said that, the onion cut in two and the woman fell back into the lake, where it is burned to date.
If she said "this is our onion" will prove it really strong enough to pull them all out of the fire; Once, however, he said, "is mine, not yours," was something less than human. By refusing the deal, refused to prosopikotita. The true man, true to his image of the triune Godhead, is the one who always says "we" and not "I", "our" and "not mine". The prayer that the Son of God taught us begins with "Our Father" and not by "my Father." What did the first apostolic community of Christians in Jerusalem to stand out, it was just the act of draw. "Everyone was afosiomenoi the teaching of the Apostles and to their society, the celebration of the Eucharist and the prayers. (...) All the believers lived in a place and had everything in common." (Acts 2:42 - 44) As Christians, twenty centuries later, how desperately we need to regain that sense of community, to relearn how to share the onion.
Text of Bishop Kallistos reprinted from the journal of the Metropolis of Kition entitled "Christian message"
"And God said, let's creatures man in our image and likeness" (Gen. 1:26). This "let human plasma", as both the Greek Fathers of the Church, shows that the three persons of the Holy Trinity council did together. Man is made in the image of the Trinity - that is in the image of God is not just one, but one in three persons. Man, therefore, has to realize himself likeness of God, in the community or society. Just as God is not an isolated unit but a union of three persons who are mutually through a ceaseless mutual love, so man, fully realizes himself - becomes normal person according to the divine image - only when living within others and others. Becomes man knows when to share.
Dostoevsky gives us a successful image of this reality. In Brothers Karamazov included a folk story once heard about an elderly woman who lived well and after death was found in a lake of fire. The guardian angel trying to do what she could to help. The only good practice, but he remembered that this woman did when he was alive was that he had once the garden of an onion to a beggar. Got So the angel onion, told the woman caught by it and started to pull out of the lake. In the lake, however, was not alone. When others saw what was happening, gathered around and hung on in the hope they too be dragged out with her. But then the woman with horror and indignation, began to kick. "Let me," he cried. "Pulls me out, not you! Mine is the onion, not yours." What time he said that, the onion cut in two and the woman fell back into the lake, where it is burned to date.
If she said "this is our onion" will prove it really strong enough to pull them all out of the fire; Once, however, he said, "is mine, not yours," was something less than human. By refusing the deal, refused to prosopikotita. The true man, true to his image of the triune Godhead, is the one who always says "we" and not "I", "our" and "not mine". The prayer that the Son of God taught us begins with "Our Father" and not by "my Father." What did the first apostolic community of Christians in Jerusalem to stand out, it was just the act of draw. "Everyone was afosiomenoi the teaching of the Apostles and to their society, the celebration of the Eucharist and the prayers. (...) All the believers lived in a place and had everything in common." (Acts 2:42 - 44) As Christians, twenty centuries later, how desperately we need to regain that sense of community, to relearn how to share the onion.
Text of Bishop Kallistos reprinted from the journal of the Metropolis of Kition entitled "Christian message"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου