Οι θησαυροί της Ασίας και το μπλε διαμάντι - Treasures of Asia and the blue diamond

Η Ασία ευλογήθηκε περισσότερο από όλες τις ηπείρους του κόσμου με πολύτιμα πετράδια. Τα παλιά χρυσωρυχεία της Ινδίας προμήθευαν τον κόσμο με πολλές από τις πιο πολύτιμες πέτρες όλων των εποχών. Η γη και τα ποτάμια της Ταϋλάνδης, του Βιετνάμ και της Καμποτίας παρήγαγαν ρουμπίνια και ζαφείρια, ενώ η θάλασσα της Ινδονησίας και των Φιλιππινών υπέροχα μαργαριτάρια. Στη Σρι Λάνκα, επίσης, υπάρχουν οι πιο εκθαμβωτικοί θησαυροί μυθικής ομορφιάς και καταπληκτικής ποικιλίας.

Οι ιστορικοί τοποθετούν το εμπόριο των πολύτιμων λίθων στο 500 π.Χ., όταν οι βουδιστές από τη βόρεια Ινδία κατέβηκαν στη Σρι Λάνκα και άρχισαν να φτιάχνουν κοσμήματα από τις πολύτιμες πέτρες και να τα εξάγουν . Στην Κίνα, η λατρεία του πολύτιμου λίθου άρχισε από τη νεολιθική εποχή, όταν το χρισημοποιούσαν για θρησκευτικές τελετές, στη γεωργία ή στον πόλεμο.

Οι έμποροι από την Ευρώπη που έφτασαν στην Ασία το 17ο αιώνα έμειναν κατάπληκτοι από την αφθονία των πολύτιμων λίθων που άστραφταν πάνω στους άρχοντες της εποχής. Ακόμα και τα άλογα των αρχόντων ήταν στολισμένα με πολύτιμες πέτρες.

Το πετράδι της δυστυχίας

Από τα χρυσωρυχεία της Ινδίας, όμως, πωλήθηκε και το πιο κακόφημο διαμάντι, που ονομάζεται "hope". Παρ' όλο που το διαμάντι ονομάζεται κατ' ευφημισμόν "ελπίδα", έχει μια μεγάλη ιστορία που συνδέεται με την κακοτυχία αυτών που το κατείχαν. Η ιστορία του άρχισε, όταν το 1642 ένας Γάλλος έμπορος αγόρασε αυτό το υπέροχο μπλε διαμάντι, 112 καρατίων, ακατέργαστο, από τις Ινδίες και το πούλησε στο Λουδοβίκο 14ο, ο οποίος έφτιαξε ένα κόσμημα, το οποίο φυσικά ήταν το καμάρι του. Ακολούθως ο βασιλιάς το δώρισε στη σύντροφο του, αλλά δυστυχώς δεν της έφερε τύχη κι έπεσε σε δυσμένεια από την Αυλή, ενώ ο Λουδοβίκος πεθανε από γάγγραινα.

Το διαμάντι το κληρονόμησε ο βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος, ο οποίος σκοτώθηκε με τη γυναίκα του Μαρία Αντουανέττα στην επανάσταση κι έτσι η φήμη του διαμαντιού έγινε χειρότερη.

Στη διάρκεια της επανάστασης, το διαμάντι κλάπηκε και δεν ξαναεφμανίστηκε ποτέ στην ίδια φόρμα. Πιστέυεται ότι κόπηκε σε μικρότερα κομμάτια. Ένα μικρότερο διαμάντι παρόμοιου χρώματος πουλήθηκε το 1830 στο Henry Thomas Hope. Αφότου κληρονόμησε το διαμάντι, ο γιος του Hope έχασε όλη του την περιουσία. Τελικά αποκτήθηκε από μια Αμερικανίδα χήρα, την Edward McLean, της οποίας η οικογένεια υπέφερε από μια σειρά καταστροφών. Το μοναχοπαίδι της σκοτώθηκε, η οικογένεια της πτώχευσε και η ίδια έχασε τα λεφτά της και μετά αυτοκτόνησε. Όταν ο Harry Winston, έμπορος διαμαντιών από τη Νέα Υόρκη αγόρασε το διαμάντι το 1949, αρκετοί πελάτες αρνήθηκαν να αγγίξουν την πέτρα. Τώρα βρίσκεται σε έκθεση  στο Smithsonian Institute στην Ουάσιγκτον. Βέβαια, κανείς δεν γνωρίζει γιατί το συγκεκριμένο διαμάντι έφερε τόση δυστυχία στους ιδιοκτήτες του.

Εμείς, ας αγαπάμε τις πέτρες μας, γνωρίζοντας ότι είναι από τα καλύτερα δώρα της μητέρας - φύσης, την οποία και ευχαριστούμε, φωρώντας τα με αφθονία.

Το παρών άρθρο ανήκει στη Λίτσα Ευσταθίου, ιδιοκτήτρια των καταστημάτων Rich & Stone αναδηομησιεύεται από το περιοδικό "Πρωτεύουσα", τεύχος Νοεμβρίου 2010.

Asia is blessed over all continents of the world with precious gems. The old gold mines in India supplied the world with many of the most valuable stones ever. The land and rivers Taflandis, Vietnam and Cabot produced rubies and sapphires, while the sea of ​​Indonesia and the Philippines beautiful pearls. In Sri Lanka there are also the most fabulous treasures dazzling beauty and tremendous variety.
Historians place the trade of precious stones in 500 BC, when Buddhists from northern India went to Sri Lanka and started making jewelry from precious stones and export them. In China, the cult of the gemstone came from the Neolithic era, when the chrisimopoiousan for religious ceremonies, in agriculture or in war.
Traders from Europe who arrived in Asia in the 17th century were astounded by the abundance of precious stones sparkle on the rulers of the time. Even the horses of the nobles were adorned with precious stones.
The gem of misery
From the gold mines of India, however, sold the most infamous diamond, called "hope".Although the diamond is called euphemistically "hope" has a long history associated with the misfortune of those who had. The story began when in 1642 a French trader bought this beautiful blue diamond, 112 carats, Raw, from India and sold it to Louis 14th, who made a cameo, which of course was the pride of. Then the king donated to the partner, but unfortunately not brought her luck and fell out of favor by the Court, and Louis died of gangrene.
The diamond was inherited by King Louis 16th, who was killed with his wife Marie Antoinette in the Revolution, so the reputation of the diamond became worse.
During the Revolution, the diamond was stolen and never xanaefmanistike not in the same form. Is deemed to be cut into smaller pieces. A smaller diamond of similar color was sold in 1830 to Henry Thomas Hope. After he inherited the diamond, Hope's son lost his entire fortune. Eventually acquired by an American widow, to Edward McLean, whose family suffered a series of disasters. The only child was killed, her family went bankrupt and she lost her money and then committed suicide. When Harry Winston, diamond merchant from New York bought the diamond in 1949, many customers refused to touch the stone. Now is a report to Smithsonian Institute in Washington. Of course, nobody knows why this gem has brought so much misery to its owners.
We let the stones we love, knowing that one of the best gifts of mother - nature, which he thank the forontas with abundance.
This Article is owned by Litsa Efstathiou, owner of Rich & Stone stores and is republished by "Protevoussa" magazine, issue November 2010.